آزادی

برای کسی که سال ها

با میله میله ی سلولش

نفس کشیده باشد

یعنی حبس ابد ! 

من 

منیره

از پای جوخه ی دار

آخرین حرف هایم را

میان بغضی پنهان می کنم

که بعدِ من

گره از طنابش باز کنید و

 مثل نامه ای

بی تفاوت

برای خانواده ای که منتظر وصیتی نبوده اند ...

فکر کنید 

اصلا خانواده ای نبوده اند

پشت این همه سال 

دیوار با دیوار

دربند ، آزاد بوده ام

زندان بود که در کوچه پرسه می زد 

زندان بود که در خیابان میله های ممـــــــــــــتد می کشید

زندان ! که هدف داشت در شهر محاصره ام کند

این را که به اینجا می آمدم ، فهمیدم 

پشت سرم جای آب ، حرف می پاشیدند

کسی انتظار مرا نداشت

مثل روز تولدم

این را از برادری که بعدمن دنیا آمد ، فهمیدم

من 

منیره

از پای جوخه ی دار

محکوم به روزی هزار بار فرار

تمام حرف های کثیفی را که رفتگرها جمع کرده اند

گردن می گیرم

پیش از آنکه طناب گردنم را بگیرد

من هیچ وقت شبیه هیچکس ... 

حتی شبیه خودم زندگی نکرده ام

و خودکشی سرشار از حدس و گمان هاست . 

کهکشانها کو زمینم؟

زمین کو وطنم؟

وطن کو خانه ام؟

خانه کو مادرم؟

مادر کو کبوترانه ام؟

…معنای این همه سکوت چیست؟

من گم شده ام در تو یا تو گم شدی در من ای زمان؟!….

کاش هرگز آن روز از درخت انجیر پائین نیامده بودم!!

کاش!

تو مثل ِ سرزمین ِ من بـــزرگی

که هر شب داره به تاراج میره

یکی از دامنت میره به معراج

یکی با دامنت معراج ، میره !

همون جایی که بـــــه تیراژ ِ موهات

کتاب ِ ضــعــفــتـــو ، تالیف کردی

نشستی مشق ِ چشماتو نوشتی

یه دنیا رو بلاتکلیف کردی

اسیر ِ بی گناه ِ ترس و تقدیــر

رفیـــق ِ اشک و خون و آه و ناله

دلــیـل ِ اختلاف ِ بین ِ ادیان

معــمّـــایی ترین بحث ِ رساله

تو مرز بین اسلام و یهودی

گناه ِ سیب ِ لبنانو بپوشون

یه چیزی رو تنت بنداز دختر

بلندی های جولانو بپوشون !

چقد باید سر ِ تو جنگ باشه

سَر ِ دنیا رو با چی گرم کردی

تو باید دست ِ شیطونو ببندی

تو کــــه حتی خدا رو نرم کردی

تو مثل سرزمین من بزرگی

که هر شب داره به تاراج میره

یکی از دامنت میره به معراج

یکی با دامنت معراج میره

و ایستاده مثلِ مردی ایستاده

مثلِ شبی که گریه کردی ایستاده

له می کند در زیرِ پا خود را... مهم نیست

می خواهدت ، می خواهدت اما مهم نیست

حس می کند هرگز ترا ... حتماً ندیده

در می رود مانندِ مرغی سر بریده

با هرچه دارم - از تو دارم - می ستیزم

دیگر نمی خواهم ترا اصلاً عزیزم ! 

هی قطره ، قطره ... قطره ، قطره ، آب گشتم

بگذار از چشمان تو پایین بریزم

من عاشقم ... بیخود تقلّا می کنم هی

از تو به سمت دیگر تو می گریزم

اینجا نشسته پیش من در حلقه ای زرد

حس تصرّف در تنم در بستر درد ...

- استاد ! من که مرده ام ، به...من چه مربوط

که شعر باید درس را پاره نمی کرد؟!

از اول این درس هی از زن نوشتم

هی عشق املا کرد... وَ هی من نوشتم

اصلاً کسی می فهمد این را که چرا مَرد

لبخند بر لب در دل خود گریه می کرد

من عاشقم که عاشقم که غم ندارم

غیر از زنی که نیست چیزی کم ندارم

اصلا چرا من را به خود تشبیه کردید؟!

خانم شما قلب مرا تشریح کردید!

و خون من پاشید روی دستهاتان

من جیغ می ... ساکت نشستم زیر باران
 

و تیغ جراّحی مرا آرام طی کرد

و عاقبت تبدیل شد به حلقه ای زرد

و ایستاده مثل مردی ایستاده

در انتظار لحظه ی پایان جاده

و یک گل خشکیده بی بو ... مهم نیست

و پرتگاهی که برای او مهم نیست

و زن که هرگز نیست... و دنیای تازه...

استاد ما مُردیم ...! خانم با اجازه!!

تماس بدنی ام را تنه می گیرد

نکند فکر می کند

ما هیچ وقت به هم نمی خوریم

و سر این آسایش گاه

به خاطر من شلوغ نشده است ؟!

صدایم را به درونم می ریزم

شانه هایم اما آرام نمی شوند

نامرد نمی فهمد

دیوانه ها هم نیاز به توجه دارند

عاشق می شوند

و اگر هر روز

چند دقیقه دیرتر به اتاقم بیاید

آنقدر بلند گریه می کنم

که دل هیچ پرستاری به خندیدنم قرص نشود

دکتر حال من بد است؟

دکتر حال من بد است

بد است

بد است

بد است

و فقط  تزریق انگشتان توست

که اگر زیر پوستی هم اثر کند

آرام می گیرم و

زیرجنون برگه ای را امضا نخواهم کرد.

پ.ن: با تشکر از خیار شور عزیز برای راهنماییش تو انتخاب عکس...!!!