روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد

و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت

روزی که کمترین سرود 

بوسه است

وهر انسان

برای هر انسان

برادری ست .

روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند 

قفل افسانه ایست

وقلب

برای زندگی بس است .

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است

 تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی .

روزی که آهنگ هر حرف ، زندگی ست 

تا من به خاطر آخرین شعر رنج جست وجوی قافیه 

نبرم .

روزی که هر لب ترانه ایست

تا کمترین سرود ، بوسه باشد

روزی که تو بیایی ، برای همیشه بیایی

و مهربانی با زیبایی یکسان شود .

روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم ... 

ومن آن روز را انتظار می کشم 

حتی روزی

که دیگر

نباشم .