بِگَرد !
برادر !
بِگَرد...
کیفم‌ُ زیرُ رو کن‌ُ
تموم‌ِ شعرایی که تو دفترم دارم‌ُ آتیش بزن !
تَه‌ِ جیبام‌ُ دربیار !
به لوله ی خالی‌ِ خودکارم خیره‌شو !
دستمالم‌ُ بو کن، مبادا بوی عطرِ زنونه بده !
سِجِلدم‌ُ پاره پاره کن !
ساعتم‌ُ کش برو !
(مُفت‌ِ چنگت !
آخه عقربه‌هاش فقط ساعتای حبس‌ُ بَرام شمُردن !)
کفشامَم دربیارم؟
شلوارم‌ُ چی؟
اگه بخوای لُخت‌ِ مادرزاد می‌شم امّا
اون بُمب‌ِ ساعتی که تو مغزم دارم‌ُ
هیچ وقت پیدا نمی‌کنی !
